معنی گنه بخشی - جستجوی لغت در جدول جو

گنه بخشی(گُ نَهْ بَ)

لغت نامه دهخدا

گنج بخش

آنکه گنج ببخشد

فرهنگ فارسی عمید

گنه بخشا

(چَ بَ)

گنه بخش. آمرزنده. غفار:
گنه بخشا و عفواندوز می باش
به خوشخویی چو روشن روز می باش.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

گل بخشی

(گُ بَ)

نام ایلی از ایلات بلوچستان که 100 خانوارند و مساکن آنها سردسیر حیدرآباد، نعمت آباد و کمال آباد، و گرمسیر جیرفت رودبار است. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 93)

لغت نامه دهخدا

گنده بخش

(گُ دِ پُ)

دهی است از بخش شیب آب شهرستان زابل که در 21000 گزی شمال باختری سرکوهه و 13000 گزی شوسۀ زاهدان به زابل واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنه اش 300تن است. آب آن از رود خانه هیرمند تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گناه بخش

(چَ گَ)

بخشندۀ گناه. کسی که از گناه دیگری درمیگذرد، کنایه از خداوند

لغت نامه دهخدا

گنه بخش

(چُ غُ دَ)

آمرزنده. غفار. غفور. گنه بخشای:
توانا و دانا به هر بودنی
گنه بخش بسیاربخشودنی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گناه بخشی

(گُ بَ)

در گذشت از گناه. عفو

لغت نامه دهخدا

گنج بخشی

(گَ بَ)

بخشیدن گنج و خواسته. دادن گنج مردمان را:
شبی کو گنج بخشی را دهد داد
کلاه گنج قارون را برد باد.
نظامی.
ز نام آوران گوی دولت ربود
که در گنج بخشی نظیرش نبود.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

گنه بخشیدن

(سُ خَ گُ تَ دَ)

عفو کردن گنه. بخشودن گناه:
هاتفی از گوشۀ میخانه دوش
گفت ببخشند گنه می بنوش.
حافظ (دیوان ص 192)

لغت نامه دهخدا

گنج بخش

(چَ)

کنایه از جوانمرد و بسیار بخش. (آنندراج از بهار عجم). سخی. کریم. مسرف. خراج. (ناظم الاطباء). آنکه گنج می بخشد:
از آن عادت شریف از آن دست گنج بخش
از آن رای تیزبین از آن گرز گاوسار.
فرخی.
خنیده به کلک و ستوده به تیر
بدین گنج بخش و بدان شهرگیر.
اسدی.
آن شاه گنج بخش که از بیم جود او
در کوه زر و سیم طبیعت نهان کند.
مسعودسعد.
گر ز کف گنج بخشش سایه افتد بر زمین
در زمین افتد ز بذل گنج قارون اهتزاز.
سوزنی.
گنج بخشا یک دو حرف از مدح تو
بر سه گنج شایگان خواهم گزید.
خاقانی.
چو شمشیر گیرد بود چون درخش
چو می بر کف آرد شود گنج بخش.
نظامی